Kontuzje stawu skokowego, czyli kostki są powszechne. Aby do nich doszło, wystarczy się poślizgnąć, potknąć na nierównej powierzchni czy krzywo stanąć. W wyniku takich wypadków może dojść do skręcenia i naderwania stawu skokowego. Jakie leczenie należy podjąć przypadku skręcenia i naderwania stawu skokowego?

Skręcenie i naderwanie stawu skokowego: grupa ryzyka

Skręcenie stawu skokowego to jedna z najczęstszych kontuzji. Zazwyczaj diagnozuje się ją u osób aktywnych fizycznie, przede wszystkim sportowców amatorów, ale także i profesjonalistów. Wynika to z tego, że za przyczynę skręcenia i naderwania stawu skokowego uważa się intensywny wysiłek fizyczny. Przyczyn kontuzji może być jednak o wiele więcej. Narażone są na nią też osoby noszące zbyt wysokie obcasy, źle dobrane obuwie, nieprawidłowo stawiające stopy względem podłoża. Do skręcenia kostki może dojść podczas zeskoku czy szybkiego chodu.

Czym jest skręcenie kostki?

Mianem skręcenia stawu skokowego, czyli skręcenia kostki określa się kontuzje polegającą na uszkodzeniu torebki stawowej, wiązadła oraz chrząstki stawowej. Dochodzi do niego na skutek przekroczenia fizjologicznego zakresu ruchu w stawie skokowym. Medycyna wyróżnia trzy stopnie skręcenia kostki. Pierwszy ten najlżejszy pozwala na leczenie naderwania stawu skokowego w domowym zaciszu. W przypadku drugiego i trzeciego stopnia konieczna jest pomoc medyczna, a na kolejnych etapach rehabilitacja.

Objawy skręcenia i naderwania kostki

Objawy skręcenia stawu skokowego zależą od stopnia oraz rodzaju uszkodzenia więzadła. Symptomy kontuzji to:

  • skręcenie kostki I stopnia: niewielki ból, obrzęk i ograniczenie ruchomości, bez niestabilności
  • skręcenie kostki II stopnia: znaczna bolesność, wyraźny obrzęk, częściowa niestabilność, chód z utykaniem
  • skręcenie kostki III stopnia: niestabilność stawowa z dużym obrzękiem i bolesnością, trudności z chodzeniem.

Jak leczyć skręcenie kostki? Od bandażowania do gipsu

Ze skręconą kostką warto wybrać się do lekarza. W czasie wizyty osobie kontuzjowanej wykonywane jest badanie RTG, a także w niektórych przypadkach USG. Podstawą diagnostyki jest jednak badanie fizykalne, które ma na celu sprawdzenie tkliwości nogi, rozmiaru obrzęku i ocenę pracy poszczególnych więzadeł. Na podstawie przeprowadzanych badań lekarz jest w stanie określić stopień urazu i ustalić zasady kuracji.

Przy łagodnym skręceniu i naderwaniu stawu skokowego leczenie ogranicza się zazwyczaj do chłodzenia kostki okładami. Zalecany jest też odpoczynek, ograniczenie ruchu i usztywnienie kostki opaską elastyczną lub bandażem. Niewielki ból, jaki towarzyszy przy I stopniu skręcenia kostki można łagodzić lekami przeciwbólowymi. W zminimalizowaniu dolegliwości bólowych pomogą zarówno plastry Itami, jak i leki doustne dostępne bez recepty.

 W przypadku, gdy skręcenie i naderwanie stawu skokowego mają ostrzejszy przebieg, wymagane jest bardziej specjalistyczne leczenie. Obowiązkowe stają się w nim leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, które złagodzą podstawowy objaw kontuzji – ból. Zaleceniem jest również unieruchomienie stawu skokowego np. stabilizatorem. Profilaktycznie lekarz może zalecić zastrzyki z heparyną. Po zakończeniu leczenia konieczna jest również rehabilitacja stawu skokowego. Ta jest też niezbędna przy III stopniu skręcenia kostki. Poprzedzona jest ona nałożeniem na 2-3 tygodnie opatrunku gipsowego, a następnie noszeniu przez ok. miesiąc stabilizatora.

Rehabilitacja przy skręceniu kostki

Zakończeniem leczenia naderwania i skręcenia stawu skokowego jest rehabilitacja. Standardowo trwa ona do 8 tygodni i ma na celu przywrócenie pacjentowi pełnej sprawności. Rehabilitacja przy skręceniu kostki polega na wykonywaniu określonych ćwiczeń ruchowych. Są one uzupełniane terapią manualną oraz masażem tkanek głębokich. Działania te pozwalają wzmocnić staw skokowy i zapobiegać jego kontuzją w przyszłości. Należy zaznaczyć, że każde kolejne skręcenie stawu zwiększa ryzyko nawrotu epizodu. Przy częstych skręceniach i naderwaniach kostki może dojść do przewlekłej niestabilności stawów. Jest to schorzenie, które prowadzi do szybkiego zużycia się powierzchni stawowych i rozwinięcia się choroby zwyrodnieniowej. 

Itami® 140 mg, plaster leczniczy. Skład jakościowy i ilościowy: każdy plaster leczniczy zawiera 140 mg diklofenaku sodowego (Diclofenacum natricum). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1 ChPL. Postać farmaceutyczna: plaster leczniczy. Itami® to białe plastry samoprzylepne o wymiarach 10x14 cm, których jedna strona jest wykonana z włókniny, natomiast druga z papieru. Wskazania do stosowania: leczenie krótkotrwałe (nie dłużej niż 7 dni). Miejscowe, krótkotrwałe i objawowe leczenie bólu u osób dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 16 lat w przypadku ostrych nadwyrężeń, zwichnięć czy siniaków kończyn, powstałych w wyniku tępych urazów, np. urazów sportowych. Przeciwwskazania: nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 ChPL; u pacjentów z nadwrażliwością na kwas acetylosalicylowy lub inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ); u pacjentów, u których podczas przyjmowania kwasu acetylosalicylowego lub innych NLPZ wystąpił atak astmy, pokrzywka lub ostry nieżyt nosa; u pacjentów z czynną chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy; stosowanie na uszkodzoną skórę, niezależnie od rodzaju zmiany: wysiękowe zapalenie skóry, wysypki, zmiany zakażone, oparzenia lub rany; ostatni trymestr ciąży. Podmiot odpowiedzialny posiadający zezwolenie na dopuszczenie do obrotu: Fidia Farmaceutici S.p.A., Via Ponte della Fabbrica, 3/A, 35031 Abano, Terme (Padova), Włochy. Informacji udziela: STADA Poland Sp. z o.o., Al. 3 Maja 6, 05-501 Piaseczno, Polska; Tel. +48 22 737 79 20, Fax +48 22 750 38 82.

ITA/69/19/07.2019

Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

Możesz ocenić ten artykuł: