Wybierając się na łono natury, nie myślimy o zagrożeniu, które mogą stanowić dla nas dziko rosnące rośliny. Kontakt z niektórymi z nich może skończyć się poparzeniami i trudno gojącymi się ranami. Inne mogą być śmiertelnie trujące.
Aby nie zatruć się niebezpieczną rośliną, należy unikać zrywania tych, których nie znamy, a po kontakcie z ich sokiem nie pocierać rękoma twarzy, oczu i ust, i jak najszybciej umyć dłonie.
W przypadku niepokojących objawów - pieczenia w ustach, ślinotoku, mdłości, wymiotów czy zawrotów głowy - należy skontaktować się z lekarzem.
Parzący barszcz Sosnowskiego
Jedną z najgroźniejszych roślin, które możemy spotkać w naturze, jest pochodzący z Kaukazu barszcz Sosnowskiego. Po wojnie zaczął być uprawiany w Związku Radzieckim jako roślina pastewna; niedługo potem został sprowadzony do Polski i innych krajów bloku wschodniego. Z upraw, które zostały porzucone, barszcz rozprzestrzenił się samorzutnie.
Barszcz jest rośliną okazałą. Zwykle dorasta do ok. 1,5 m wysokości, ale czasami osiąga nawet 4 metry. Kontakt z tą rośliną powoduje silne poparzenia skóry, które pojawiają się nawet po dwóch dniach. Powstające pęcherze są podobne do tych będących wynikiem oblania wrzątkiem, ale ich ślady mogą utrzymywać się kilka lat. Poparzenie najlepiej skonsultować z lekarzem.
Drażniący wilkomlecz
Wiele roślin zawiera sok mleczny, z którym możemy mieć kontakt podczas ich zrywania. Sok taki, o barwie białej, żółtej czy pomarańczowej, działa drażniąco na skórę, oczy i błony śluzowe.
Zawierają go m.in. rośliny z rodziny wilczomleczowatych, np. rosnący na suchych łąkach i przydrożach, dorastający do 40 cm wysokości wilczomlecz sosnka o charakterystycznych, igiełkowatych liściach.
Sok mleczny zawiera też pospolicie rosnący glistnik jaskółcze ziele z rodziny makowatych. Żółty sok tej rośliny bywa wykorzystywany w ziołolecznictwie do usuwania kurzajek i innych brodawek.
Groźne włoski pokrzywki
Drażniąco na skórę działają też pospolicie rosnące pokrzywy – dorastająca do 150 cm wysokości pokrzywa zwyczajna oraz znacznie od niej niższa pokrzywa żegawka. Rośliny te pokryte są parzącymi włoskami, w których znajduje się sok zawierający m.in. kwas octowy i mrówkowy. Włosek jest wysycony krzemionką, a przez to jego wierzchołek łatwo odłamuje się po dotknięciu. Pozostała część przybiera kształt podobny do igły i łatwo wbija się w skórę.
Objawami poparzenia pokrzywą jest swędzenie i pieczenie, na skórze pojawiają się bąble, podobne do tych po ukąszeniu komara. Zwykle objawy trwają kilka-kilkanaście minut.
Drażniący skórę i błony śluzowe sok zawierają też dziko rosnące rośliny z rodziny jaskrowatych, do której, poza samymi jaskrami, należą też m.in. sasanki i zawilce, uprawiane też jako rośliny ozdobne.
Toksyczny szalej jadowity
W polskiej florze możemy też spotkać wiele roślin toksycznych po spożyciu. Jedną z najbardziej trujących jest szalej jadowity, występujący na terenach podmokłych. Efekty spożycia tej rośliny znalazły odzwierciedlenie w powiedzeniu, że ktoś najadł się szaleju.
Szalej chyba bardziej znany jest pod łacińską nazwą rodzajową Cicuta i to prawdopodobnie z niego sporządzano cykutę, czyli truciznę, na wypicie której skazany został Sokrates.
Szalej należy do rodziny selerowatych, do której klasyfikowane są także inne trujące rośliny, jak np. podobny i mylony z pietruszką blekot pospolity, a także szczwół plamisty, który od starożytności wykorzystywany był do sporządzania trucizn.
Komentarze (3)