Rezydentura to jeden ze sposobów na zdobycie przez lekarza specjalizacji. Nabór jest przeprowadzany dwa razy w roku. Liczba miejsc jest jednak ograniczona.
Studenci medycyny po ukończeniu studiów zobowiązani są do dalszego kształcenia, czyli otwarcia specjalizacji. Specjalizację można zrobić w ramach etatu lekarskiego, wolontariatu lub poszerzonych studiów doktoranckich. Sposobem na zdobycie specjalizacji jest też etat rezydencki, zwany w skrócie rezydenturą.
Regulacje prawne dotyczące rezydentów
Status lekarza odbywającego specjalizację w ramach rezydentury określają przepisy Ustawy z 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów.
Według przepisów nabór na miejsca rezydenckie, przeprowadzany jest dwa razy do roku. W celu przystąpienia do postępowania kwalifikacyjnego lekarz składa wniosek o rozpoczęcie specjalizacji w danej dziedzinie medycyny do Wojewódzkiego Centrum Zdrowia Publicznego, na którego obszarze zamierza odbywać specjalizację.
Decyzję o liczbie miejsc rezydenckich w wybranych placówkach podejmuje minister zdrowia po analizie danych o zapotrzebowaniu na lekarzy danych specjalizacji od wydziałów zdrowia urzędów wojewódzkich oraz WCZP.
O przyznaniu rezydentury decyduje wynik egzaminu lekarskiego zdawanego po zakończeniu studiów oraz rozmowa kwalifikacyjna.
Lekarz odbywa szkolenie specjalizacyjne w ramach rezydentury na podstawie umowy o pracę zawartej z podmiotem prowadzącym szkolenie specjalizacyjne na czas określony w programie specjalizacji w zależności od dziedziny medycyny.
Czas pracy lekarzy rezydentów nie może przekraczać 7 godzin 35 minut na dobę i przeciętnie 37 godzin 55 minut na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. Dopuszczalne jest np. ze względu na organizację pracy, przedłużenie wymiaru czasu pracy do 12 godzin na dobę. Lekarze rezydenci są ponadto zobowiązani do pełnienia dyżurów medycznych - nie mniej niż trzy dyżury w miesiącu - których czas wliczany jest do czasu pracy.
Opiekę nad rezydentem sprawuje kierownik specjalizacji. W trakcie specjalizacji rezydent musi uzupełniać kartę szkolenia specjalizacyjnego zawierającą m.in. indeks wykonanych zabiegów i procedur medycznych z potwierdzeniami i zaliczeniami.
Po zakończeniu specjalizacji lekarze zdają Państwowy Egzamin Specjalizacyjny.
Wynagrodzenie lekarzy rezydentów
Rezydentura jest przyznawana i finansowana przez Ministra Zdrowia. Wynagrodzenie jest uzależnione m.in. od dziedziny medycyny, w jakiej się specjalizują. Nieco wyższe są pensje dla lekarzy, którzy zdecydowali się specjalizować w wyznaczonych przez ministra priorytetowych dziedzinach.
Zróżnicowanie wynagrodzenia ma zachęcić młodych lekarzy do podejmowania specjalizacji w dziedzinach, w których można zaobserwować ograniczenie dostępności świadczeń specjalistów.
Pensję rezydentów co roku ustala Minister Zdrowia na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przedsiębiorstw (bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok), ogłaszanego przez prezesa GUS, w wysokości nie mniejszej niż 70 proc. tego wynagrodzenia.
W 2013 r. wynagrodzenie rezydentów specjalizacji priorytetowych w pierwszych dwóch latach rezydentury wynosiło 3602 zł, po dwóch latach rezydentury - 3890 zł brutto, zaś w przypadku pozostałych specjalizacji odpowiednio - 3170 zł oraz 3458 zł.
Komentarze (0)