Opieka długoterminowa

Zakłady te nie są domami pomocy społecznej, nie mogą więc trafiać tam osoby, u których jedynym wskazaniem jest trudna sytuacja socjalna.

Świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze

Przy kwalifikowaniu chorych do opieki długoterminowej ocenia się ich stan według tzw. skali Barthel, która uwzględnia zapotrzebowanie na opiekę innych osób. Pod uwagę bierze się m.in. zdolność do wykonywania codziennych czynności, takich jak jedzenie, poruszanie się, ubieranie, utrzymanie higieny osobistej, korzystanie z toalety.

Świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze realizowane są:

• w zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych,
• w zakładach opiekuńczo-leczniczych,
• w zakładach opiekuńczo-leczniczych dla dzieci i młodzieży,
• przez zespół długoterminowej opieki domowej,
• przez pielęgniarską opiekę długoterminową.

Opieka w zakładzie

W zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym i opiekuńczo-leczniczym całodobową opieką i leczeniem objęci są pacjenci, którzy po leczeniu szpitalnym i skończonym procesie diagnozowania nie wymagają dalszej hospitalizacji.

Wniosek o leczenie w takiej placówce wystawia lekarz rodzinny lub lekarz ze szpitala.

Do zakładu opiekuńczo-leczniczego nie mogą być przyjmowani pacjenci w terminalnej fazie choroby i pacjenci z chorobą psychiczną.

Co istotne, NFZ finansuje świadczenia zdrowotne, natomiast koszty wyżywienia i zakwaterowania ponosi pacjent.

Chorzy z niewydolnością oddechową, którzy potrzebują respiratora, lecz nie wymagają leczenia w oddziałach intensywnej terapii, mogą zostać zakwalifikowani do opieki nad pacjentami wentylowanymi mechanicznie - w zakładzie lub w domu.

Pielęgniarska opieka długoterminowa

Pielęgniarska opieka długoterminowa przysługuje obłożnie i przewlekle chorym przebywającym w domu. Wniosek o objęcie tym rodzajem opieki wystawia lekarz podstawowej opieki zdrowotnej lub lekarz prowadzący w szpitalu.

Ta opieka nie jest przeznaczona dla pacjentów w ostrej fazie choroby psychicznej i w terminalnej fazie choroby nowotworowej.

Pielęgniarka sprawuje opiekę od poniedziałku do piątku w godz. 8-20, a w przypadkach uzasadnionych medycznie - także w dni wolne. Wizyty powinny odbywać się minimum 4 razy w tygodniu.

Czas opieki zależy od stanu pacjenta, ale nie może przekraczać 6 miesięcy.

Opieka paliatywno-hospicyjna

Opieka paliatywna to wszechstronna opieka nad pacjentem chorującym na nieuleczalne, w końcowym okresie życia.

Opiekę paliatywno-hospicyjna mogą prowadzić: – oddział medycyny paliatywnej, – hospicja stacjonarne, – hospicja domowe (dla dorosłych lub dla dzieci), – poradnia medycyny paliatywnej.

Opieka paliatywna obejmuje przede wszystkim zwalczanie bólu, pielęgnację i łagodzenie cierpień psychicznych oraz duchowych. Do hospicjum stacjonarnego pacjenci kierowani są przez lekarzy. Do hospicjum domowego mogą być zgłaszani (na podstawie skierowania od lekarza) także przez inne osoby.

W ramach poradni medycyny paliatywnej udzielane są porady lub wizyty domowe nie częściej niż 2 razy w tygodniu. Chorzy, którzy wymagają częstszych wizyt lub ciągłej opieki w miejscu zamieszkania powinni być przekazani do hospicjum domowego.

Każdy zgłoszony pacjent w terminalnej fazie choroby musi być objęty opieką.