Każdy pacjent w Polsce ma szereg praw m.in. do świadczeń zdrowotnych, ale też do informacji na temat stanu zdrowia i wyboru możliwych w jego przypadku metod leczenia.
Kwestie te reguluje ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta z 2008 r., Konstytucja RP oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz o działalności leczniczej.
Jeśli pacjent uzna, że jego prawa nie są przestrzegane może złożyć skargę dotyczącą udzielania świadczeń zdrowotnych w ramach Funduszu w centrali oraz oddziałach NFZ.
Skargi na niezadowalający sposób realizacji jego praw do ochrony zdrowia pacjent może zgłosić do biura Rzecznika Praw Pacjenta, Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izby Lekarskiej, Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych.
Podstawowe prawo – prawo do świadczeń zdrowotnych
Jednym z podstawowych praw pacjenta jest prawo do świadczeń zdrowotnych udzielanych z należytą starannością. Świadczenia te muszą spełniać wymagania aktualnej wiedzy medycznej. W przypadku wątpliwości pacjent może wystąpić o zasięgnięcie opinii innego lekarza lub zwołanie konsylium.
W przypadku zagrożenia życia, pacjent ma prawo do natychmiastowego udzielenia świadczeń zdrowotnych.
Każdy pacjent ma zagwarantowane prawo wyboru m.in. lekarza, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej, lekarza specjalisty w ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, lekarza dentysty, dowolny szpital na terenie całej Polski - w ramach leczenia szpitalnego.
W sytuacji ograniczonej dostępności do świadczeń zdrowotnych pacjent ma prawo do korzystania z rzetelnej, opartej na kryteriach medycznych listy oczekujących.
Prawo do informacji
Pacjent ma prawo do informacji o rodzaju i zakresie świadczeń udzielanych u świadczeniodawcy. Ma również prawo uzyskać informacje o swoim stanie zdrowia, rozpoznaniu, prowadzonym lub planowanym leczeniu, ewentualnych następstwach oraz rokowaniu. Informacja ta ma być zrozumiała.
Pacjent decyduje też o tym, komu i jakie informacje - na temat jego stanu zdrowia, rokowaniu, wynikach badań - mogą być przekazane. Takich informacji nie wolno udzielać nikomu bez zgody pacjenta lub zgody osoby sprawującej opiekę prawną nad pacjentem.
Ponadto pacjent ma prawo dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych.
Prawo do decyzji o leczeniu
Pacjent do 16 roku życia może korzystać ze świadczeń tylko za zgodą i w obecności rodzica lub opiekuna i nie może samodzielnie decydować o prowadzonym leczeniu.
Po ukończeniu 16 lat, ma prawo do wyrażenia zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego. Pacjent może też odmówić udzielenia mu świadczenia lub zażądać zaprzestania udzielania świadczenia.
Pacjent może wnieść do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta sprzeciw wobec opinii albo orzeczenia lekarza.
Prawo do intymności, godności, życia prywatnego
Osoba udzielająca świadczeń zdrowotnych ma obowiązek postępować w taki sposób, aby zapewnić prawo pacjenta do poszanowania intymności i godności.
Pacjent ma też prawo, by w czasie udzielania mu świadczenia przebywała z nim bliska mu osoba; lekarz lub pielęgniarka mogą jednak tego odmówić np. ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta.
Podczas pobytu w szpitalu pacjent ma prawo do kontaktu osobistego, telefonicznego lub korespondencyjnego z innymi osobami, ale ma też prawo odmówić takiego kontaktu.
Komentarze (0)