Trudności w kontaktach, skłonność do specyficznych zainteresowań, niechęć do zmian - to możliwe objawy zespołu Aspergera, zaburzenia, które bywa określane łagodniejszą formą autyzmu. Osoby z zespołem Aspergera charakteryzuje zwykle wysoki poziom inteligencji i rozwinięte kompetencje językowe.
Czym jest zespół Aspergera, jak go rozpoznać i jakie są możliwe metody terapii wyjaśnia w rozmowie Kornelia Cecerska terapeuta z Fundacji Synapsis.
Mali filozofowie
– Zespół Aspergera to zaburzenie ze spektrum autyzmu. Zaburzenia dotyczą w tym wypadku komunikacji, relacji społecznych i zachowań. To są trzy sfery, na które patrzymy, chcąc zdiagnozować zespół Aspergera. Wymienione trudności mogą występować w różnym nasileniu – mówi Cecerska.
Przykładem zaburzenia relacji może być kłopot z rozumieniem komunikacji niewerbalnej.
– Osoby te bardzo często nie nawiązują kontaktu wzrokowego i nie traktują twarzy jako źródła informacji, dlatego wiele informacji im umyka. Nie rozumieją np. ironii, sarkazmu, metafor. Wszelkie powiedzenia typu: rzuć okiem albo masz oczy swojego ojca - mogą być rozumiane dosłownie, a nawet wywoływać przerażenie - wyjaśnia Cecerska.
Terapeutka zwraca uwagę, że jednocześnie osoby z zespołem Aspergera mają zwykle dobrze rozwinięty język, a ich mowa jest bardzo naukowa.
– Małe dzieci używają bardzo skomplikowanych słów. Często mówi się o nich, że są to mali filozofowie, natomiast nie zawsze za tym idzie dobre rozumienie tego, co mówią - podkreśla.
Przyczyny zaburzenia
Nie ma jasno określonych przyczyn występowania zespołu Aspergera.
– Uważa się, że jest szereg czynników, które mają wpływ na powstawanie tego zaburzenia. Na pewno są to czynniki genetyczne, choć nie wiemy, jakie konkretnie geny za to odpowiadają. Na pewno wpływ mają też czynniki działające w okresie płodowym, które mogą zakłócić formowanie się układu nerwowego – mówi Cecerska.
Według niej najlepszy wiek do diagnozowania zespołu Aspergera to okolice piątego roku życia. - Dziecko jest już w przedszkolu i jego trudności w relacjach z rówieśnikami zaczynają być bardziej widoczne - wyjaśnia.
Terapeutka radzi: rodzice, którzy podejrzewają, że dziecko może mieć jakiś rodzaj zaburzeń czy dysfunkcji, muszą trafić do lekarza psychiatry dzieci i młodzieży, który będzie w stanie postawić profesjonalną diagnozę. - Bez tego trudno podjąć terapię, a na pewno terapię refundowaną - powiedziała Cecerska.
Możliwości terapii
Wśród podstawowych metod terapii Cesarska wymienia terapię grupową a zwłaszcza Trening Umiejętności Społecznych tzw. TUS.
– Polega to na nauce umiejętności typu: jak nawiązać rozmowę, jak zaprosić do zabawy, jak współpracować w grupie, jak się komunikować - wyjaśnia.
Wskazana jest też terapia mająca na celu kształtowanie tożsamości. - Pomaga to uświadomić sobie: jaki jestem, jakie mam mocne strony, z czym sobie nie radzę. Osoby z zespołem Aspergera mają z tym problem - nie nabywają wiedzy o sobie, nie próbują się porównywać z innymi, często nie rozpoznają własnych emocji - mówi.
Wśród stosowanych metod jest np. integracja sensoryczna - osoby z zespołem Aspergera miewają bowiem zaburzenia odbioru i przetwarzania bodźców w zakresie zmysłów.
Ze względu na to, że jest to całościowe zaburzenie rozwoju nie ma mowy o "wyleczeniu" zespołu Aspergera.
– Terapia prawdopodobnie będzie potrzebna, jeśli nie przez całe życie, to przynajmniej przez okres dzieciństwa, adolescencji, wczesnej młodości – zwraca uwagę Cecerska.
Komentarze (0)