Przy zachowaniu ostrożności w kontaktach seksualnych, życie z osobą zakażoną wirusem HIV nie różni się od życia ze zdrowym partnerem. Pary, w których jedna z osób jest nosicielem wirusa, mogą mieć też zdrowe potomstwo.
Żyjąc z osobą zakażoną, należy pamiętać o podstawowych zasadach higieny, np. by każdy miał własną maszynkę do golenia i szczoteczkę do zębów. Ponieważ może znajdować się na nich krew, istnieje niewielkie ryzyko przeniesienia za ich pośrednictwem wirusa na zdrowego partnera.
HIV nie można zakazić się poprzez dotykanie drugiej osoby, podawanie ręki czy całowanie. Do zakażenia nie dochodzi też przez kontakt ze łzami nosiciela ani przez korzystanie z tej samej toalety, sztućców, naczyń czy książek.
Środki ostrożności
Nosiciel wirusa powinien poinformować partnera seksualnego o swoim statusie serologicznym. Nie chodzi tu wyłącznie o lojalność względem partnera, ale też o odpowiedzialność karną - zgodnie z prawem osoba, która wiedząc, że jest zakażona HIV, naraża bezpośrednio inną osobę na takie zakażenie, podlega karze pozbawienia wolności do lat trzech.
W Polsce jest wiele par, w których jedna z osób jest zakażona wirusem HIV, a druga nie. Pary te uprawiają seks, a jeśli przy każdym stosunku - od początku do końca - właściwie używają dobrej jakości prezerwatyw, zdrowy partner pozostaje niezakażony.
Jeśli stale przestrzega się zasad "bezpieczniejszego seksu", a zdarzy się, że prezerwatywa pęknie lub spadnie, co może narazić niezakażonego partnera, możliwe jest wykorzystanie profilaktyki poekspozycyjnej. Polega ona na przyjmowaniu przez zdrowego partnera przynajmniej dwóch leków antyretrowirusowych. Leki są skuteczniejsze, jeśli zaczną być przyjmowane możliwe najszybciej po narażeniu na zakażenie – najlepiej w ciągu dwóch godzin, a najpóźniej w ciągu 72 godzin, od wypadku. O postępowaniu w razie zaistnienia ryzykownej sytuacji warto porozmawiać z lekarzem prowadzącym osobę zakażoną, by zawczasu być przygotowanym na taką okoliczność.
Należy pamiętać, że leki antyretrowirusowe zmniejszają ryzyko przeniesienia HIV na osobę niezakażoną, ale nie dają pewności, że do zakażenia nie dojdzie. Nie mogą więc zastąpić podstawowego środka ostrożności, czyli stosowania prezerwatyw. Trzeba też wiedzieć, że leki te mogą powodować działania uboczne i wchodzić w interakcje z innymi medykamentami.
Gdy para chce mieć dziecko
Wbrew obiegowym opiniom, pary plus/minus mogą mieć zdrowe potomstwo. Jeśli zdrowa kobieta planuje zajście w ciążę z zakażonym partnerem, możliwe jest zastosowanie tzw. metody "płukania plemników", polegającej na oddzieleniu plemników od pozostałych składników płynu nasiennego i podaniu ich bezpośrednio do macicy. Plemniki nie powodują zakażenia - HIV znajduje się w krwinkach białych, które są w płynie nasiennym.
Jeśli zajście w ciążę ze zdrowym partnerem planuje kobieta żyjąca z HIV, możliwe jest podanie jego nasienia do pochwy kobiety - bez kontaktu seksualnego.
W sytuacji, kiedy oboje partnerzy są zakażeni, a para regularnie uprawia seks z zabezpieczeniem, by zmniejszyć ryzyko zakażenia innym szczepem HIV, można jej zalecić ograniczenie kontaktów bez zabezpieczenia tylko do okresów płodnych kobiety.
Co prawda, zakażenie HIV może zostać przeniesione na dziecko w czasie ciąży i porodu, ale ryzyko to można zmniejszyć nawet do ok. 1 proc. W tym celu zakażona kobieta powinna przyjmować w czasie ciąży i porodu leki antyretrowirusowe. Ryzyko zmniejsza też rozwiązanie ciąży przez cesarskie cięcie - przed rozpoczęciem akcji porodowej - a także karmienie dziecka sztucznym pokarmem.
Dziecko urodzone z matki zarażonej wirusem, najpóźniej w ciągu 48 godzin otrzymuje leki antyretrowirusowe. Przed upływem 10 doby życia u noworodka przeprowadza się pierwsze badania w kierunku HIV.
Komentarze (1)