Zaburzenia erekcji: to może być sygnał choroby

Jak wynika z badań epidemiologicznych, na świecie cierpi z tego powodu ponad 150 mln mężczyzn i liczba ta stale się zwiększa. Szacuje się, iż w 2025 roku będzie to już grupa licząca 320 mln. Z badań przeprowadzonych przez Polskie Towarzystwo Medycyny Seksualnej w latach 2005 – 2007, na populacji polskich mężczyzn wynika, iż problem ten dotyczy około 3,5 mln Polaków.

"Dlaczego właśnie mnie to dotknęło?" - zadaje sobie to pytanie prawie każdy mężczyzna cierpiący z tego właśnie powodu.

Odpowiedź na to pytanie nie zawsze jest łatwa i prosta. Z pewnością wzrastająca liczba mężczyzn doświadczających tego problemu jest w pewnym stopniu związana z faktem wydłużania się średniego czasu życia mężczyzn. Wiek biologiczny jest bowiem jednym z czynników predysponujących do występowania zaburzeń mechanizmu wzwodu. Im mężczyzna jest starszy, tym więcej chorób przyczynia się do osłabienia jego sprawności seksualnej, a odsetek mężczyzn z zaburzeniami erekcji się zwiększa.

Przyczyny zaburzeń erekcji

Ale klucz do rozwiązania problemu zanikającej erekcji tkwi zawsze w indywidualnej historii życia każdego pacjenta: historii jego dotychczasowego życia, w tym seksualnego, ewentualnych konfliktów w układzie partnerskim, sposobu odżywiania, charakteru wykonywanej pracy, ogólnego stanu zdrowia, nieprzestrzegania rytmu pracy i wypoczynku, przemęczenia, nierozwiązanych konfliktów z otoczeniem oraz wielu jeszcze innych, tylko pozornie błahych czynników zewnętrznych i wewnętrznych, do których zalicza się między innymi nałogi palenia tytoniu i nadużywania alkoholu.

Kiedy choroba naczyń utrudnia seks

Jedną z chorób mogących wpływać negatywnie na jakość wzwodu mężczyzny jest nadciśnienie tętnicze. W Polsce szacuje się, że 8 mln ludzi choruje na nadciśnienie tętnicze, z których połowa nie leczy się. Kontakt lekarza podstawowej opieki zdrowotnej z chorym na nadciśnienie tętnicze z reguły ogranicza się do postawienia rozpoznania i wyboru optymalnej metody leczenia farmakologicznego. Problemy seksualne chorych rzadko natomiast stanowią przedmiot zainteresowania internisty.

Tymczasem o randze problemu niech świadczy fakt, iż spośród trzech mężczyzn chorujących na nadciśnienie tętnicze, u dwóch mogą występować problemy ze wzwodem o różnym stopniu jego nasilenia. Jedną z wielu przyczyn nadciśnienia tętniczego jest miażdżyca tętnic, która prowadzi do zmniejszonego dopływu krwi do ciał jamistych prącia.

U chorego na nadciśnienie dopływ krwi może być zmniejszony, ale nadal wystarczający do uzyskania erekcji pod wpływem bodźca erotycznego. Obniżenie ciśnienia krwi może spowodować zmniejszenie przepływu krwi przez zwężone tętnice i w ten sposób nie wywołać dostatecznie silnej erekcji.

Leki a seks

Drugą istotną przyczyną jest działanie zastosowanych w leczeniu leków. Niestety, wiele z nich, oprócz korzystnego działania w chorobie, ma wiele działań niepożądanych. Dlatego w analizie przyczyn zaburzeń seksualnych nie można pominąć ubocznego wpływu leków. Precyzyjne określenia stopnia szkodliwości leku na sprawność seksualną jest często trudnym zadaniem, ponieważ u części chorych zaburzenia seksualne mogą wynikać z postępu choroby, niezależnie od zastosowanego leku.

Cukrzyca a zaburzenia erekcji

Cukrzyca jest chorobą będącą bardzo często przyczyną zaburzeń wzwodu. Około 40 proc. wszystkich przypadków zaburzeń erekcji u mężczyzn występuje u chorych na cukrzycę. Co więcej, problemy ze wzwodem dotyczą około 60 proc. mężczyzn chorych na cukrzycę. Nie ma jednak dokładnych danych na temat korelacji między początkiem wystąpienia cukrzycy, a pojawieniem się zaburzeń erekcji. Stwierdzono natomiast, że około 10 proc. chorych na cukrzycę po roku trwania choroby uskarża się na to zaburzenie.

Zaburzenia erekcji mogą występować okresowo w momencie ujawnienia się cukrzycy bądź też w okresach jej nieprawidłowej regulacji farmakologicznej. Ustępują najczęściej po odpowiednim leczeniu choroby podstawowej.

Należy jednak pamiętać, że z faktu, iż u mężczyzny występuje jednocześnie cukrzyca i zaburzenie erekcji (erekcja niepełna bądź jej brak), nie wynika automatycznie, jakoby jedno było przyczyną drugiego. Zaburzenia wzwodu występujące u mężczyzn chorych na cukrzycę nie zawsze są następstwem tej choroby. Mężczyzna dotknięty cukrzycą może mieć zaburzenie erekcji na podłożu psychogennym, hormonalnym, bądź też jako następstwo jakiegoś procesu organicznego nie związanego z samą chorobą. Każdy przypadek jest indywidualny i wymaga wykonania odpowiedniej diagnostyki. Jeśli związek zaburzeń erekcji z cukrzycą zostanie potwierdzony, czyli lekarz stwierdzi, że zaburzenia erekcji są skutkiem, a przyczyną ich jest cukrzyca, to warto wiedzieć o następujących sprawach:

• Najczęściej upośledzenie czynności seksualnej u mężczyzn chorych na cukrzycę rozpoczyna się po upływie kilku lat od chwili rozpoznania choroby.
• Zwykle następuje stopniowe obniżanie się jakości wzwodu i zmniejszenia czasu jego trwania.

Dlaczego tak się dzieje? U ludzi chorujących na cukrzycę występują równolegle zmiany chorobowe dotyczące naczyń krwionośnych (angiopatia ) i nerwów (neuropatia). Dopiero te zmiany chorobowe mogą stać się przyczyną zaburzeń erekcji.

Co to jest angiopatia?

Angiopatia polega na tym, iż cukrzyca uszkadza komórki wyścielające wnętrze naczyń krwionośnych, co powoduje przyspieszenie rozwoju zmian miażdżycowych. Zmiany te powodują zwężenie i pomniejszenie światła tętnic, co powoduje upośledzenie ukrwienia narządów wewnętrznych. Jeśli są to tętnice głębokie prącia to przepływa przez nie mniej krwi i w niektórych przypadkach może stać się to przyczyna zaburzeń erekcji.

Co to jest neuropatia?

Neuropatia polega na uszkodzeniu układu nerwowego zarówno obwodowego jak i autonomicznego, co powoduje zaburzenia w przekazywaniu impulsów nerwowych z mózgu do prącia indukujących mechanizm wzwodu.

Choroby nerek, wątroby, tarczycy, podwyższony poziom cholesterolu i kwasów tłuszczowych we krwi, liczne schorzenia neurologiczne, jak: choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane, stany po udarach mózgu, choroby kręgosłupa, urologiczne: przerost gruczołu krokowego, przewlekłe stany zapalne lub rak prostaty, depresje, zaburzenia psychiczne – długa jest lista chorób doprowadzających do zaburzeń wzwodu.

W zaburzeniach pochodzenia organicznego (czyli wywołanych określoną chorobą lub jej leczeniem) czynniki uszkadzające działają stopniowo, powoli i dlatego wzwody mogą być początkowo niezaburzone lub zaburzone w minimalnym stopniu. Mogą pojawiać się cyklicznie i samoistnie ustępować, aż do momentu, w którym staną się wyraźnie dokuczliwe.

Kiedy problem leży w psyche

Przyczyny psychogenne, czyli nerwicowe, działają szybko, nieoczekiwanie, często w typowej sytuacji, kiedy mężczyźnie szczególnie zależy na partnerce. U młodych mężczyzn - a zwłaszcza u tych, którzy mają mniej niż 30 lat - aż 75 proc. zaburzeń erekcji ma podłoże psychogenne. W tej grupie mężczyzn zaburzenia najczęściej są efektem różnych kompleksów: np. spadku poczucia własnej atrakcyjności, lęku przed niepowodzeniem, zahamowań lub z uporczywego rozpamiętywania i przeżywania jednorazowego niepowodzenia, które się przytrafiło na ostatniej randce.

Chwilowa lub dłużej trwająca niedyspozycja erekcyjna niekoniecznie jest wynikiem uszkodzenia czy zakłóceń w konstytucji biologicznej mężczyzny. Może również stanowić wyraz jego postawy wobec konkretnej partnerki lub życia seksualnego w ogóle.

Wielu mężczyzn traktuje zdolność do uzyskania i utrzymania wzwodu jako integralną część ich męskości, dlatego zaburzenia wzwodu na tle organicznym rozwijają także komponentę psychogenną. Stan lęku i depresji z powodu utraty sprawności seksualnej może następnie utrudniać i pogłębiać istniejące zaburzenia wzwodu.

Zaburzenia wzwodu wbrew pozorom nie dotyczą wyłącznie zaburzeń w funkcjonowaniu narządów płciowych. Tak naprawdę dotyczą one również zakłóceń w psychicznym i społecznym funkcjonowaniu mężczyzny. Stopień zrozumienia problematyki wiążącej się z zaburzeniami w sferze sprawności seksualnej jest, niestety, wciąż niski, a zapotrzebowanie społeczne na udzielenie pomocy – ogromne. Mnóstwo jest bowiem mężczyzn, którzy z powodu swoich problemów seksualnych staja się zgorzkniali, przygnębieni, załamani, tracą radość życia, z niepokojem myślą o sobie, partnerce oraz całej rodzinie.

Mam zaburzenia erekcji. To można leczyć?

Wybór środków i metod leczniczych należy dobrać do przyczyny zaburzenia. Leczenie zanikającej erekcji musi być przyczynowe z uwzględnieniem ogólnego stanu zdrowia i wszystkich czynników towarzyszących występowaniu zaburzeń, przy czym bardzo często są to również uwarunkowania psychiczne.

Często leczenie podstawowej choroby doprowadzającej do zaburzeń pochodzenia organicznego usuwa tę, która dla mężczyzny jest bardziej ważna – a mianowicie zaburzenia wzwodu.

Najstarszym i do dziś stosowanym sposobem utrzymania wzwodu są pierścienie uciskowe, nakładane u nasady członka, czyli tuż przy brzuchu. Mechanizm działania polega na zatrzymaniu krwi w ciałach jamistych i uniemożliwieniu jej odpływu z prącia. Takie pierścienie mogą być zakładane na 30 minut, nie dłużej. Czas ten jest wystarczający do odbycia stosunku seksualnego. Na innej zasadzie działają pompki próżniowe.

Medycyna ma do dyspozycji także farmakoterapię, m.in. zastrzyki leków rozszerzających naczynia krwionośne wykonywane bezpośrednio do ciała jamistego prącia samodzielnie przez pacjenta. Jednak pacjent najpierw uczony jest przez lekarza techniki wstrzykiwania leku do ciała jamistego, tak, że po ustaleniu właściwej dla niego dawki zastrzyki wykonuje sobie sam. Są też preparaty doustne - bardzo skuteczne i wygodne dla pacjenta metody leczenia zaburzeń erekcji.

Zaburzenia seksualne na tle psychogennym leczone są psychoterapią indywidualną, małżeńską, hipnoterapią lub metodami treningowymi.

Warto wiedzieć, że w wielu przypadkach problemy seksualne ustępują po zabiegach fizykoterapeutycznych lub po pobycie w sanatorium.

10 sposobów na zapobieganie problemom z erekcją

• Unikaj otyłości – rozsądne odżywanie i regularne ćwiczenia fizyczne pomogą uniknąć tycia.
• Przestrzegaj odpowiedniej diety: zmniejsz spożycie tłuszczu, jedz więcej żywności bogatej w błonnik, unikaj produktów wędzonych, solonych i konserwowanych, pamiętaj o świeżych owocach i warzywach.
• Regularna gimnastyka pomoże utrzymać Ci ciało w dobrej kondycji.
• Dbaj o wypoczynek i relaks proporcjonalny do aktywności zawodowej.
• Naucz się śmiać – umiejętność śmiania się z siebie czy z sytuacji rozładowuje skumulowane napięcie.
• Zrezygnuj z palenia tytoniu oraz nie nadużywaj alkoholu.
• Regularnie kontroluj stężenie glukozy we krwi.
• Kontroluj okresowo poziom hormonów tarczycy,
• Regularnie wykonuj pomiary ciśnienia tętniczego.
• Przestrzegaj zasady poddawania się okresowym badaniom lekarskim.

autor: Andrzej Depko

Źródła: