Transport medyczny na NFZ

Spis treści

1. 1. Czym różni się transport medyczny od karetki pogotowia?
2. 2. Kiedy transport medyczny jest darmowy?
3. 3. Kiedy transport medyczny jest współfinansowany (60% wkładu pacjenta)?
4. 4. Kto wystawia zlecenie na transport medyczny?
5. 5. Jak ubiegać się o transport sanitarny daleki?
6. 6. Schorzenia pozwalające na skorzystanie z transportu współfinansowanego

Czym różni się transport medyczny od karetki pogotowia?

Transport medyczny różni się od pogotowia nagłością sytuacji i jej powagą. W sytuacjach nagłego zagrożenia zdrowia lub życia zawsze wzywa się pogotowie ratunkowe. Może to być karetka pogotowia typu S (specjalistyczna) lub P (podstawowa) albo transport lotniczy.

Jeśli nie ma elementu nagłości, zamawia się transport medyczny, w tym transport lotniczy. Taki transport dowiezie pacjenta do najbliższej placówki zdrowia oferującej potrzebne świadczenia medyczne i z powrotem. Taki rodzaj transportu przysługuje wszystkim ubezpieczonym.

Istnieje również transport medyczny daleki, z którego mogą korzystać świadczeniobiorcy znajdujący się na listach lekarzy POZ, gdy konieczne jest przewiezienie pacjenta na odległość przekraczającą "tam i z powrotem" 120 km łącznie.

Kiedy transport medyczny jest darmowy?

Transport medyczny jest darmowy tylko w określonych okolicznościach:

• kiedy konieczne jest natychmiastowe leczenie w placówce zdrowia (z pominięciem stanów nagłego zagrożenia zdrowia lub życia - wtedy wzywa się pogotowie), np. lekarz podczas wizyty domowej stwierdzi potrzebę transportu do szpitala;
• gdy wynika to z potrzeby zachowania ciągłości leczenia, np. transport z jednego szpitala do drugiego w celu wykonania badania itp.
• gdy pacjent nie jest w stanie korzystać ze środków transportu publicznego ze względu na swoją dysfunkcję narządu ruchu.

Porada: Warto pamiętać, że bezpłatny transport sanitarny obowiązuje na trasie miejsce zamieszkania - najbliższa placówka zdrowia oferująca potrzebne świadczenia. Jeśli jednak musicie dostać się do miejsca innego niż miejsce zamieszkania, jest to możliwe. Dodatkowy odcinek będzie jednak częściowo lub w całości płatny.

Kiedy transport medyczny jest współfinansowany (60% wkładu pacjenta)?

Transport medyczny jest finansowany tylko w 40% ze środków publicznych jeśli spełnia się jednocześnie 3 warunki:

1. Pacjent przy korzystaniu z transportu publicznego wymaga czyjejś pomocy lub środka transportu dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych.

2. W przypadku określonych (ale tak naprawdę większości) chorób, których pełną listę przedstawiamy na końcu artykułu.

3. Zlecenie na transport medyczny wystawi lekarz ubezpieczenia zdrowotnego.

Jeśli wszystkie te warunki łącznie nie są spełnione, pacjent musi pokryć cały koszt transportu w obie strony.

Porada: Jeśli uważacie, że przysługuje wam bezpłatny transport, a lekarz zlecił transport częściowo płatny, można się od tego odwołać. Najpierw należy zwrócić się do ordynatora szpitala lub dyrektora lub pełnomocnika ds. pacjenta. Jeśli to nie poskutkuje, można odwołać się do oddziału NFZ właściwego dla danej placówki zdrowia. Każdy przypadek rozpatrywany jest indywidualnie.

Kto wystawia zlecenie na transport medyczny?

To, kto wystawi zlecenie na transport sanitarny, zależy od sytuacji. Poniżej omówimy wszystkie scenariusze.

W podstawowej opiece medycznej zlecenie wystawi lekarz POZ w takich przypadkach:

• kiedy zachodzi konieczność leczenia w innej placówce (np. lekarz wydał skierowanie do poradni specjalistycznej),
• pierwszorazowej wizyty u stomatologa lub innej poradni specjalistycznej, do której skierowanie nie jest wymagane;
• przewóz do zakładu długoterminowej opieki zdrowotnej,
• dla zachowania ciągłości leczenia - gdy jest ono realizowane przez lekarza POZ (dotyczy to: pierwszorazowej wizyty w poradni specjalistycznej, także pierwszej wizyty w poradni, przyszpitalnej po hospitalizacji, skierowania pacjenta na planowe leczenie w szpitalu, skierowania pacjenta na zalecone badania diagnostyczne).

Porada: Jeśli macie zaplanowaną operację, to lekarz POZ, a nie szpital, wystawi zlecenie na transport sanitarny.

W leczeniu specjalistycznym skierowanie wystawi lekarz specjalista, gdy:

• zachodzi konieczność kontynuacji leczenia określonego schorzenia – np. wizyty kontrolne ustalone przez specjalistę,
• trzeba kontynuować leczenie w innej placówce leczniczej,
• pacjent jest skierowany na zalecone badania diagnostyczne.

W leczeniu szpitalnym zlecenie wystawi lekarz z oddziału szpitalnego jeśli zaistnieje potrzeba przetransportowania pacjenta do innego szpitala na badania lub dalsze leczenie albo, w określonych przypadkach, gdy konieczne jest przewiezienie pacjenta po zakończeniu hospitalizacji do miejsca zamieszkania.

Porada: W przypadku konieczności transportu do poradni specjalistycznej na pierwszą konsultację, to lekarz POZ wystawia zlecenie. Ale jeśli będą potrzebne kolejne konsultacje u specjalisty, to właśnie lekarz specjalista powinien wystawiać następne zlecenia na transport.

Porada: W przypadku rehabilitacji to lekarz, który wystawił skierowanie na rehabilitację wystawia pierwsze zlecenie na transport medyczny. Później ten obowiązek przechodzi na placówkę, w której odbywa się rehabilitacja.

Jak ubiegać się o transport sanitarny daleki?

W przypadku transportu sanitarnego dalekiego, zlecenie może wystawić tylko lekarz POZ, np. w przypadku powrotu pacjenta z nieplanowanego leczenia za granicą lub gdy pacjent musi pozostawać pod opieką lekarza specjalisty, a jego ogólny stan zdrowia nie pozwala mu na dotarcie do specjalisty samodzielnie. Co ważne, taki transport nie przysługuje na leczenie szpitalne!

Porada: Jeśli lekarz na oddziale szpitalnym odmówi wystawienia zlecenia na transport sanitarny, można się od jego decyzji odwołać. Jeśli nie zgadzacie się z decyzją lekarza, zwróćcie się do kierownika oddziału, zastępcy dyrektora ds. medycznych szpitala lub pełnomocnika ds. praw pacjenta, aby rozpatrzyli sprawę ponownie.

O bezpłatny transport sanitarny daleki pacjent może ubiegać się sam lub może to za niego zrobić członek rodziny. Należy czytelnie, najlepiej drukowanymi literami wypełnić wniosek, następnie lekarz POZ musi go potwierdzić i wskazać, kto ma zrealizować transport.

Oprócz wniosku trzeba przygotować zaświadczenie z uzasadnieniem od placówki specjalistycznej, do której pacjent jest kierowany lub w przypadku pacjenta przebywającego poza granicami kraju: od świadczeniodawcy udzielającego świadczeń szpitalnych za granicą.

Tak przygotowany wniosek i załączniki zanosi się do oddziału NFZ zgodnego z adresem zamieszkania najpóźniej jeden dzień roboczy przed planowaną datą transportu. Można też dokumenty wysłać faksem, wskazując numer faksu zwrotnego, ale w takich przypadku mimo wszystko trzeba później dostarczyć oryginały dokumentów.

Dyrektor oddziału NFZ rozpatruje wniosek i wydaje pisemną zgodę na transport daleki lub takiego transportu odmawia.

Schorzenia pozwalające na skorzystanie z transportu współfinansowanego

Pełna lista schorzeń w odniesieniu do transportu sanitarnego współfinansowanego:

• chorób krwi i narządów krwiotwórczych,
• chorób nowotworowych,
• chorób oczu,
• chorób przemiany materii,
• chorób psychicznych i zaburzeń zachowania,
• chorób skóry i tkanki podskórnej,
• chorób układu krążenia,
• chorób układu moczowo-płciowego,
• chorób układu nerwowego,
• chorób układu oddechowego,
• chorób układu ruchu,
• chorób układu trawiennego,
• chorób układu wydzielania wewnętrznego,
• chorób zakaźne i pasożytnicze,
• urazów i zatruć,
• wad rozwojowych wrodzonych, zniekształceń i aberracji chromosomowych.