Dzięki szybkiej interwencji w przypadku zawału serca, chory ma szansę na całkowity powrót do zdrowia. Jeśli będziemy zwlekać z udzieleniem pomocy, może się to skończyć nieodwracalnymi uszkodzeniami mięśnia sercowego.
Jeśli ktoś skarży się na nagły, zamostkowy ból, promieniujący z klatki piersiowej, trwający przez kilka minut, zawsze należy założyć, że może to być zawał serca. W takim wypadku nie zwlekając, trzeba wezwać pogotowie. Nie można czekać aż ból sam minie.
Ratownicy podkreślają, że szybka interwencja daje szansę na powrót do zdrowia po zawale, a próby przeczekania mogę doprowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń - z każdą minutą umierają kolejne komórki mięśnia sercowego.
Inne objawy u kobiet i mężczyzn
Mówiąc o typowych objawach zawału serca, często wymienia się te charakterystyczne dla mężczyzn (bo to mężczyźni są typowymi zawałowcami), pomijając fakt, że u kobiet mogą one być zupełnie inne.
U mężczyzn zwykle występują: nagły, promieniujący, klujący ból zaczynający się w okolicy mostka, wrażenie ciasnoty w klatce piersiowej, duszność, utrata przytomności.
Natomiast u kobiet objawy zawału serca się niecharakterystyczne, dolegliwości bólowe nie tak silne i zdarza się, że chore chodzą z nimi przez kilka dni, zanim zdecydują się zgłosić do lekarza.
Objawy u kobiet nierzadko bywają np. mylone z niestrawnością czy zmęczeniem. Kobiety częściej niż mężczyźni odczuwają nudności, skarżą się często na dyskomfort w górnej części brzucha, kojarzony z niestrawnością. U kobiet stosunkowo rzadko w przypadku zawału pojawia się ból w klatce piersiowej.
Jak udzielić pomocy
Często spotyka się błędne przekonanie, że ból w klatce trzeba "rozchodzić". Tymczasem wysiłek zwiększa zapotrzebowanie na tlen także w obrębie niedotlenionego obszaru serca, co grozi powiększeniem zmian martwiczych. Dlatego warto ograniczyć ruchy pacjenta, którego najlepiej ułożyć w pozycji siedzącej lub półsiedzącej, co zmniejsza obciążenie serca.
Należy pamiętać również o ułatwieniu oddychania - rozpiąć kołnierzyk koszuli, pasek, rozluźnić wszystkie inne uciskające części garderoby, np. krawat czy zapięcie stanika. Warto zapewnić dostęp świeżego powietrza.
Należy też podjąć próby uspokojenia chorego, ponieważ stres zwiększa zapotrzebowanie na tlen.
Pacjentowi można podać aspirynę, która rozrzedza krew, lub lek o podobnych właściwościach. Leki podajemy jednak tylko w przypadku, gdy pacjent jest przytomny i komunikatywny
Prowadzenie resuscytacji
W przypadku zatrzymania oddechu i krążenia należy podjąć resuscytację - uciskamy klatkę piersiową i wykonujemy oddechy ratownicze w stosunku 30 uciśnięć, 2 oddechy.
Poszkodowanego odwracamy na plecy, udrażniany jego drogi oddechowe - odginamy głowę i unosimy żuchwę, następnie rozpoczynamy ucisk klatki piersiowej.
Uciski wykonujemy pośrodku klatki piersiowej, układając nadgarstek jednej ręki na wysokości mostka, nadgarstek drugiej ręki kładziemy na pierwszym i splatamy palce obu dłoni. Uciskamy na głębokość 4-5 cm, z całej siły, na prostych ramionach, z częstotliwością mniej więcej 100 razy na minutę.
Po wykonaniu 30 uciśnięć wykonujemy dwa oddechy zastępcze. Zaciskamy skrzydełka nosa, obejmujemy szczelnie ustami usta poszkodowanego i wdmuchujemy powietrze przez sekundę, jednocześnie obserwując czy klatka piersiowa się porusza. Po wykonaniu dwóch oddechów powracamy do uciskania klatki piersiowej.
Resuscytację prowadzimy do przyjazdu karetki lub do momentu, gdy poszkodowany zacznie oddychać lub do czasu, gdy opadniemy z sił.
Komentarze (0)