Zasady przyjmowania wezwań przez dyspozytorów medycznych zostały określone w rozporządzeniu ministra zdrowia z 10 stycznia 2014 r. ws. ramowych procedur przyjmowania wezwań przez dyspozytora medycznego i dysponowania zespołami ratownictwa medycznego.
Rozporządzenie, którego przepisy mają zacząć obowiązywać od 1 lipca 2014 r., wskazuje tylko ramowe procedury, natomiast zadaniem każdej stacji ratownictwa jest przyjęcie szczegółowych procedur.
Spokojna i zdecydowana rozmowa
Według rozporządzenia, dyspozytor odbierając powiadomienie o zdarzeniu pod numerem alarmowym powinien podać słowny komunikat: "Ratownictwo medyczne, słucham" oraz kod dyspozytora przyjmującego zgłoszenie.
Następnie, jak wskazano w przepisach, dyspozytor powinien odbyć "w sposób spokojny i zdecydowany krótką rozmowę", aby uzyskać informacje o miejscu zdarzenia, danych osobowych osoby dzwoniącej, rodzaju zdarzenia, liczbie osób, u których podejrzewa się nagłe zagrożenie zdrowotne, oraz ich danych, które obejmują, w miarę możliwości, imię nazwisko, płeć, wiek i stopień pokrewieństwa.
Dyspozytor powinien też przeprowadzić wywiad medyczny na temat stanu zdrowia osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.
W rozporządzeniu określono, że wywiad medyczny obejmuje pytania pozwalające na ustalenie czy osoba, której dotyczy powiadomienie o zdarzeniu znajduje się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego oraz podjęcie decyzji o zadysponowaniu zespołu lub odmowie.
Wywiad ten powinien opierać się na algorytmie pytań i rekomendacji wspomagających podjęcie decyzji przez dyspozytora medycznego.
Priorytety wysyłania zespołów ratownictwa
Rolą dyspozytora - jak przewiduje rozporządzenie - jest także określenie priorytetu wysłania zespołu ratowniczego; kod 1 - czyli niezbędny natychmiastowy wyjazd zespołu o najkrótszym czasie dotarcia na miejsce zdarzenia, kod 2 - niezbędny wyjazd wolnego zespołu ratownictwa medycznego.
Do obowiązków dyspozytora należy także przekazanie osobie dzwoniącej informacji o zadysponowaniu zespołu ratownictwa medycznego, a w razie stwierdzenia braku nagłego zagrożenia zdrowotnego - o odmowie z podaniem przyczyny odmowy, a jednocześnie zaleceń dotyczących dalszego postępowania.
W razie konieczności, dyspozytor ma również utrzymywać stały kontakt z osobą dzwoniącą będącą na miejscu zdarzenia i przekazać jej niezbędne instrukcje o sposobie udzielenia pierwszej pomocy przed przybyciem zespołu ratownictwa medycznego.
Szczegółowe procedury
Szczegółowe procedury przyjmowania zgłoszeń przez dyspozytorów medycznych i pytania opracowała Fundacja Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy.
Fundacja przygotowała dla dyspozytorów szkolenia i podręcznik zawierający 36 protokołów, dotyczących najczęściej występujących zgłaszanych zdarzeń; są to m.in. wypadek komunikacyjny, problem kardiologiczny, ciąża, utrata przytomności, wysoka temperatura u dorosłych oraz u dzieci. Zawarto tam zalecane pytania, jakie powinien zadać dyspozytor, oraz rekomendacje dotyczące wysłania karetki lub transportu lotniczego.
Swoje wytyczne przygotował także zespół wywodzący się ze środowiska ratowników medycznych, dyspozytorów medycznych, lekarzy i pielęgniarek. Jest to zestaw 32 procedur obejmujących m.in. wezwanie do dziecka, wypadek komunikacyjny czy zdarzenie masowe.
Stacje pogotowia mogą wybrać, czy przyjmą procedury zespołu czy WOŚP.
Komentarze (0)