Najbardziej znane uzdrowiska w Polsce

Pierwsze regulacje prawne dotyczące uzdrowisk powstały w 1922 r., ale ich tradycje sięgają nawet XVIII w.

Rodzaje uzdrowisk

Polskie uzdrowiska można podzielić, biorąc pod uwagę:

położenie geograficzne:

• nizinne, położone do 200 m n.p.m. (Augustów, Krasnobród, Busko-Zdrój, Nałęczów, Ciechocinek, Połczyn-Zdrój, Goczałkowice-Zdrój, Przerzeczyn-Zdrój, Gołdap, Solec-Zdrój, Uniejów, Horyniec-Zdrój, Supraśl, Inowrocław, Swoszowice, Konstancin, Swoszowice, Wieniec-Zdrój)

• nadmorskie, położone w odległości nie większej niż 3 km od brzegu morza (Kamień Pomorski, Świnoujście, Kołobrzeg, Ustka, Sopot, Dąbki)

• podgórskie, położone od 200 do 400 m n.p.m. (Cieplice-Zdrój, Piwniczna-Zdrój, Czerniawa-Zdrój, Polanica-Zdrój, Długopole-Zdrój, Polańczyk, Duszniki-Zdrój, Rymanów-Zdrój, Iwonicz-Zdrój, Szczawno-Zdrój, Kudowa-Zdrój, Ustroń, Muszyna-Zdrój, Wapienne)

• uzdrowiska górskie, położone od 400 do 800 m n.p.m. (Jedlina-Zdrój, Szczawnica, Krynica-Zdrój, Świeradów-Zdrój, Lądek-Zdrój, Wysowa-Zdrój, Rabka-Zdrój, Żegiestów-Zdrój)

naturalne surowce lecznicze:

• zdrojowiska - uzdrowiska posiadające wody lecznicze,

• uzdrowiska borowinowe - oparte na leczeniu borowiną,

• mieszane - posiadające wody lecznicze i borowinę

Uzdrowiska, w których do kuracji wykorzystuje się borowiny, to: Horyniec-Zdrój, Inowrocław, Kamień Pomorski, Kołobrzeg, Połczyn-Zdrój, Świnoujście, Ustka, Ustroń, Wieniec-Zdrój.

Najbardziej znane miejscowości uzdrowiskowe

Najwięcej placówek lecznictwa sanatoryjnego jest w Ciechocinku i Kołobrzegu.

Ciechocinek (woj. kujawsko-pomorskie) to najbardziej znane polskie uzdrowisko. Jest tam ponad 20 sanatoriów, szpitali i klinik uzdrowiskowych itp. Bogactwem miasta są wody lecznicze.

W Ciechocinku leczyć można m.in.:

• choroby układu nerwowego,
• choroby ortopedyczno-urazowe
• choroby reumatologiczne,
• choroby kardiologiczne i nadciśnienie,
• choroby naczyń obwodowych,
• choroby górnych dróg oddechowych,
• osteoporozę,
• choroby kobiece.

Ponad 20 placówek lecznictwa sanatoryjnego jest też w Kołobrzegu (woj. zachodniopomorskie). Znajdują się tam ujęcia wód mineralnych i złoża torfu.

Leczy się tam m.in.:

• choroby ortopedyczno-urazowe,
• choroby górnych i dolnych dróg oddechowych,
• cukrzycę,
• otyłość,
• choroby endokrynologiczne,
• choroby skóry.

Popularnym uzdrowiskiem z długimi tradycjami jest również Busko-Zdrój (woj. świętokrzyskie). Można tam leczyć m.in.:

• choroby ortopedyczno-urazowe,
• choroby układu nerwowego,
• choroby reumatologiczne,
• choroby kardiologiczne i nadciśnienie,
• osteoporozę,
• choroby skóry.

Najbardziej znane uzdrowiska górskie o długiej historii to Rabka-Zdrój i Krynica-Zdrój. Są tu wody lecznicze wykorzystywane w leczeniu wielu chorób. Rabka już pod koniec XIX w. zyskała renomę uzdrowiska dziecięcego. W 1887 r. otwarto tam pierwszy w Polsce, a trzeci w Europie zakład leczenia dzieci chorych na gruźlicę.

Obecnie leczy się tam m.in.:

• choroby górnych i dolnych dróg oddechowych,
• choroby kardiologiczne i nadciśnienie,
• cukrzycę.

W Krynicy początki lecznictwa uzdrowiskowego sięgają przełomu XVIII i XIX w. Są tam liczne ujęcia wód leczniczych.

Leczy się tam np.:

• choroby układu nerwowego,
• choroby reumatologiczne,
• choroby górnych dróg oddechowych,
• choroby układu trawienia,
• choroby nerek i dróg moczowych,
• choroby krwi i układu krwiotwórczego.

Nałęczów (woj. lubelskie) to jedyne w Polsce uzdrowisko o profilu wyłącznie kardiologicznym. Panuje tam specyficzny mikroklimat, oddziałujący korzystnie na układ krążenia. Ofertę uzdrowiska wzbogacają źródła leczniczych wód mineralnych o wysokiej zawartości żelaza. Leczy się tu przede wszystkim chorobę wieńcową, nadciśnienie tętnicze, nerwice serca.

W Polsce jest jedno sanatorium w podziemnym wyrobisku górniczym - w Wieliczce. Ukierunkowane jest na leczenie chorób górnych i dolnych dróg oddechowych oraz chorób skóry.